Gezond nu!

Dat wilde ik wel, jij toch ook?

Gezond nu. Dat was wat ik wilde toen ik tijdens mijn laatste jaar van de opleiding hbo-verpleegkunde de diagnose Bechterew kreeg. 21 jaar oud vol met dromen voor de toekomst. Deze dromen waren ineens allemaal als sneeuw voor de zon verdwenen. De diagnose gaf gek genoeg ook een opluchting. Met de diagnose was er een behandeling mogelijk. Na drie maanden in de trippelstoel door het huis te zijn gegaan kon ik niet veel meer achteruit gaan in mijn ogen.

Toen der tijd ben ik dat gaan doen wat ik nu in mijn praktijk voor integratieve psychotherapie mijn cliënten ook vaak zie doen. Elke strohalm vastgrijpen en alles uitproberen wat gezegd wordt. Alles met dat ene doel “Gezond nu”. Achteraf uitstel van acceptatie.

Naast gezond willen worden had ik behoefte aan controle. Controle betekende invloed. Invloed op mijn leven. Tussen alle vragen en onzekerheden die de diagnose met zich meebracht. Mijn lichaam had me in de steek gelaten. Mijn opleiding kon ik wellicht niet afmaken. Wellicht kon ik nooit als verpleegkundige werken. En hoe zat het met kinderen krijgen?

Het heft weer in handen over mijn eigen leven. En hier is mijn interesse voor voeding ontstaan. Niets wist ik van voeding. Enkel dat reumatische aandoeningen vermoedelijk zouden kunnen ontstaan door onnatuurlijke stoffen opgeslagen in je gewrichten. Een hypothese uit de colleges tijdens mijn opleiding verpleging begin jaren ' 90. Dus heb ik als 21-jarige een jaar lang gegeten met de eetregel om zo dicht mogelijk bij de natuur te eten. Als ik kon kiezen tussen borrelnoten of pinda's koos ik de pinda's. Frisdrank werd verse vruchtensap. Slagroomtaart werd eigen gebakken appeltaart.

Mijn eetpatroon gaf me het gevoel van controle, waardoor ik me emotioneel en mentaal sterker ging voelen. En ongemerkt was ik natuurlijk erg gezond bezig. Nu bijna 25 jaar en inmiddels tevens gediplomeerd gewichtsconsulent heb ik daar terugkijkend per ongeluk een juiste keuze gemaakt. Een keuze die ik nu nog dagelijks in mijn praktijk richting mijn cliënten gebruik.

Namelijk het principe van draagkracht. In tijden waarop het leven even anders loopt dan verwacht wordt de draaglast groter. Er zijn dan twee richtingen om mee te werken. De draaglast verminderen en/of de draagkracht vergroten.

Voeding is een manier om letterlijk je draagkracht lichamelijk te vergroten. Elke cel in je lijf is gebouwd van wat je eet. Lichamelijk krijg je je voeding binnen met de keuzes, die je maakt in je eten en je drinken. Op lichamelijk gebied is dit eigenlijk heel simpel. Je lichaam heeft voldoende energie nodig en vitamines en mineralen. Voldoende is niet te veel en niet te weinig.

Veel cliënten in mijn praktijk maken net als ik destijds keuzes in hun eten en drinken, op basis van emotionele of mentale motieven. Met het gebruik hiervan wil je iets bereiken. Een slank lichaam, omdat je denkt dan mooier gevonden te worden door je omgeving of om je zekerder te voelen over jezelf. Een lichaam met meer spieren om met je sixpack op het strand de meiden te kunnen versieren.
Het gevaar dat op de loer ligt is dat de lichamelijke behoeftes van het lichaam niet meegenomen worden in de keuzes van hetgeen gegeten of gedronken wordt.

Veel mensen gaan diëten of voedingspreparaten of afslankmiddelen gebruiken, totdat hun lichamelijke doel bereikt is. Naast dat niet elke gekozen oplossing effectief blijkt te zijn is er op deze manier sprake van een tijdelijk gedrag. Stop je dan stopt ook je lichaam met er zo uit zien. Daarnaast blijkt de emotionele of mentale verwachting die verwacht werd vaak minder of geheel uit te blijven.

Iets tijdelijks werkt dus niet.
Wat werkt wel?

De rest van je leven je lichaam door middel van gewoon eten voorzien van de energie en de voedingsstoffen, die het nodig heeft. Oftewel een dieet de rest van je leven in plaats van tijdelijk. Dieet betekend letterlijk eetregel.

Oftewel: het Gewoonetendieet.

Saai maar waar, kom je dan uit bij eetpatroon met energie grotendeels uit koolhydraten, daarnaast vet en eiwit. En ik hoor je denken. Hoe zit het dan met de koolhydraat-arme diëten. Als verpleegkundige heb ik hier ook een simpel antwoord op. Het koolhydraat glucose is het enige dat als brandstof in de cellen van je lichaam kunnen worden gebruikt om energie van te maken. Eiwitten en vetten zullen eerst langs de lever moeten om koolhydraat glucose gemaakt te worden om als brandstof te kunnen dienen.

Gewoonetendieet betekent dat je bij honger eet en bij geen honger niet eet. Makkelijk gezegd, moeilijker gedaan. Maar honger ga je niet de rest van je leven lijden, dus past niet in een eetregel of dieet. Daarnaast gaat je lichaam in een soort spaarstand als je minder energie gebruikt dan je basaal metabolisme. Dat is de energie, die je nodig hebt als je 24 uur per dag zou slapen. Je spieren zullen dan zeker niet opbouwen en je zult er lichamelijk in ieder geval niet sterker van worden.

Wil je een Gewoonetendieet kunnen toepassen dan werkt dit enkel als je dit als dieet dus de rest van je leven gaat doen. Nodig om dit toe te kunnen passen is dat je lichamelijke honger van je emotionele en mentale honger moet kunnen onderscheiden. Dit is een interessante uitdaging. Een uitdaging waarin je veel doorzettingsvermogen en moed nodig zult hebben. Maar als je deze weg aandurft dan heb je er je leven lang iets aan. En dan zul jij een heel eind op weg zijn op jouw pad richting “Gezond nu” voor jou.

Durf jij deze weg aan?

Wil je hier begeleiding bij dan ben je bij het Gewoonetendieet op de juiste plek.
Anja de Waal van Gewoon Leven Nu
Praktijk voor integratieve coaching, psychotherapie en training